|
De groep van Djoser verlaat om 5u reeds het zoutmeer, niet geheel geruisloos. Na het ontbijt en het repareren van de batterijaansluitingen van onze auto (jaja, het zout eist zijn tol), rijden we richting Isla Pescado. Dit eiland heeft de vorm van een halve vis, maar door water- of luchtreflecties wordt dit op sommige dagen omgetoverd tot een ‘hele' vis. Onderweg houden we even halt om enkele zoutkristallen uit het ijskoude water te vissen. Het "grondwater" blijkt maar enkele centimeters onder de zoutoppervlakte te zitten. De natuur blijft ons hier verrassen.
Op Isla Pescado (ook wel cactuseiland genoemd) wandelen we tussen eeuwenoude cactussen naar de top voor een schitterend uitzicht over het zoutmeer. Ook de aanwezigheid van lavasteen en koraal is een vreemde kronkel van de natuur. En wie dacht dat er hier in het droge midden van de zoutvlakte geen leven zou zijn heeft het mis: met onze eigen ogen zien we een (langstaartig Andes-) konijn wegspringen. Wel jammer dat de bouwwerken van een informatiecentrum de rust verstoren.
Na de wandeling rijden we verder naar de overkant van het meer. Tussen de grazende lama's en opvliegende flamingo's (foto-foto-foto-film-foto-...) wordt er heerlijk gegeten. Daarna maken we een wandeling door de verlaten dorpen langs het meer. We krijgen de nodige uitleg van de Boliviaanse gids over lokale gebruiken en gewoontes. Zowel het oude geloof, als de christelijke gewoonten blijven hier hangen.
Twee jeeps keren iets vroeger naar Jirira, waar we overnachten in de omgebouwde stallen van een boerderij. De derde jeep blijft iets langer weg, maar deze groep heeft wel een schitterende zonsondergang meegemaakt. We moeten nu wel toegeven dat we dat in België nooit zullen zien.
Het avondeten wordt opgediend in een van de kleine schuurtjes. Klein maar zeer gezellig: hamburgertjes met broccoli en pasta, en thee achteraf.
De mensen die nog een douche willen nemen, beleven een avontuur op zich. Maar hier gaan we niet te veel in details over uitweiden.
|
