|
Omwille van het straatlawaai, en misschien ook wel door de jet-lag, zijn we om 6u30 reeds op. Samen met Britta nemen we een taxi naar het centrum van de stad: Plaza de Armas. Rondom dit park ligt een kathedraal, het stadhuis en enkele regeringsgebouwen. Er zijn opvallend veel politie en militairen aanwezig.
Al snel vinden we een mogelijkheid om via internet het thuisfront te informeren over de voorspoedige vlucht. Als dat altijd zo eenvoudig gaat, moeten we zelfs niet bellen.
Via de (slapende - HALLO! HET IS AL 10 UUR!) wandelstraat wandelen we richting Plaza San Martin. Gelukkig zijn de cafeetjes al open, en kunnen we een ontbijt bestellen. Onze eerste Spaanse zinnen worden met succes uitgesproken.
Na het bezoek aan Plaza San Martin, wandelen we via kleine straatjes naar de "Gallery Merado": een grote overdekte twee-verdieping-tellende markt. Hier hebben ze werkelijk alles te koop: groenten en fruit, potten en pannen, vlees en vis, en nog veel meer. En alles omringd met de kleurrijk geklede Peruaanse vrouwen. We proberen onmiddellijk een fruitkraampje: "jugo de naranja por favor" (ghugo de narangha por fabor).
Nog even langs het universiteitsgebouw wandelen, en dan is het tijd om opnieuw een taxi richting hotel te zoeken. Nog even over het steil aflopende strand wandelen, en dan moeten we verder: op naar de luchthaven, op naar Bolivië.
Opnieuw douane formaliteiten, en een stempel in het paspoort, en dan met Bolivian Lloyd naar La Paz. Vanuit het vliegtuig hebben we een prachtig zicht op de Andes en het Titicacameer. In 2 uur tijd van zeeniveau naar 4200m geeft toch wel een vreemd (ijl) gevoel in buik en hoofd. We werken ons voorbij... jawel... de douanecontrole. Ook moeten we weer een correctie op het uur uitvoeren (nu komt er weer een uurtje bij). En dan gaan we weer op zoek naar een wisselkantoortje. Hier zijn het eerder gewone winkels waar we onze dollars omzetten in Boliviaanse Pesos (kortweg Bolivianos, en nu is de omrekening al iets makkelijker, want 2 Bs is gelijk aan 1 Sol).
De luchthaven ligt eigenlijk in El Alto, en als we de dalende weg naar La Paz afrijden, hebben we een schitterend (letterlijk, vanwege al de fonkelende lichtjes) zicht op de stad. Opnieuw worden de kamers verdeeld. Wij zitten net naast de internet-ruimte; dus wordt er een lange (maar trage) mail naar het thuisfront verstuurd. Hierdoor wordt het al snel 22u. En terwijl men op straat veel muziek maakt (feest van de heilige Rosario), proberen wij de slaap te vatten. Veerle heeft de plotse verandering van luchtdruk niet zo goed verteerd en ligt bijna heel de nacht wakker. ‘s Morgens vernemen we dat nog 2 anderen (hoogte-) ziek zijn.
|
