|
Deze ochtend worden we net voor de wekker wakker (wil dit zeggen dat we de jet lag bijna verteerd hebben?). We hebben dus meer dan tijd genoeg om rustig op te staan en tegen acht uur te ontbijten in het restaurant.. Tegen 8u30 komt een busje ons oppikken voor de rit naar Chataquila: het beginpunt van de wandeling.
De rit gaat over een moeilijk kronkelend bergpad. Maar met een korte foto stop lijken de bijna drie uren in de bus net iets minder lang te duren. We staan nu aan een klein kapelletje, bijna boven op de pas, op een hoogte van 3600m (800m boven de stad).
Eerst bekijken we het kapelletje van binnen en krijgen we de nodige uitleg van Arizona (onze locale vrouwelijke gids). Daarna beginnen we aan onze eerste echte wandeling in Bolivia. We beschouwen het als een eenvoudige aanloop voor de meerdaagse trektochten, en een gewenning aan de hoogte: in 3u dalen we naar 3000m. Het pad volgt een oude pré Inca route aan de rand van de Maragua krater, maar door de aanleg van een onverharde weg, wordt dit pad steeds minder gebruikt. Onderweg krijgen we interessante uitleg van Arizona over de omgeving, de (geneeskrachtige) planten,... De uitleg is in het Spaans, maar Willem is mee om te vertalen. En af en toe heeft hij een beetje hulp nodig, maar dat ligt eerder aan zijn kennis van het Nederlands dan van het Spaans. Spaanssprekenden krijgen wel nog het hele privé-leven van Arizona te horen (hé Veerle).
Als de bus ons oppikt, rijden we een beetje verder naar de rivier Chaunaca. Hier picknicken we in de rivierbedding, in de schaduw van een steile rotswand. We krijgen ook het gezelschap van een Boliviaans meisje dat aan't spijbelen is. De cultuurverschillen zijn blijkbaar niet zo groot...
Daarna gaan we met de bus terug naar Sucre. Eerst klimmen we terug tot aan het punt waar we zijn beginnen wandelen. Met al zijn haarspeldbochten is de klim nog steiler en spectaculairder dan deze voormiddag. We moeten op één punt zelfs even uitstappen als het pad door een beekje gaat. Uiteindelijk duurt het 1,5u om boven te geraken. We zullen in het totaal dus dubbel zo lang op de bus hebben gezeten als we gewandeld hebben.
Uiteindelijk zijn we om 17u30 terug in het hotel. We hebben een drankje verdiend! Het binnenhof van het hotel is de ideale plaats om even bij te komen. Vervolgens zoeken we iets om te eten. Vermits het aanbevolen "La Plaza" gesloten is, gaan we een "eenvoudige" pizzeria binnen.
Rond half negen vullen we het dagboek verder aan, op het levendige Plaza de Armas,. Een uurtje later kruipen we onder de wol.
|
