|
Vanochtend hebben we zelfs tijd om languit in bad te liggen. Om 9u is er ontbijtbuffet en om 10 vertrekken we voor een rondrit door de stad. In een busje rijden we langs de belangrijkste monumenten en uitzichtpunten van de oude stad. Een Nederlandssprekende (al bejaarde maar kranige) vrouwelijke gids geeft de nodige uitleg en commentaar bij al deze imposante bouwwerken.
Omdat Sint-Petersburg dit jaar 300 jaar bestaat, zijn er enorm veel renovatiewerken aan de gang. Bij verscheidene gebouwen is er duidelijk te zien dat er in het komende jaar nog veel te herstellen valt. Een korte stop in een (sponserende?) souvenirshop hoort er bij; hier houden we zelfs het langst halt.
Om 14u gaan we naar de Hermitage. Eerst de rugzakken en camera’s afgeven, dan snel iets eten in de snack van het museum, en dan een bijna 3u durende rondleiding doorheen de impressionante zalen en langsheen de historische kunstwerken die hier verzameld zijn. En na even aandringen wil onze gids ook op zoek gaan naar de Altaj-zaal... zij vindt echter dat er niet veel te zien is, maar voor ons is het des te interessanter...
Om 18u15 schepen we dan in voor een (nog door onze gids geregelde) boot-rondvaart. Het is een schitterende tocht, en een alternatieve manier om de stad te bekijken. Alleen jammer dat er geen uitleg wordt gegeven bij de bouwwerken waar we voorbijvaren. Nog een geluk dat we een groot deel reeds gezien hebben deze voormiddag.
Na de boottocht beslissen we om via de Nevsky Prospect naar het hotel te wandelen en onderweg iets te zoeken om te eten. We moeten er enkel voor zorgen dat we voor één uur ’s nachts over de brug zijn, omdat die dan opengaat en onze terugweg zou worden afgesneden. Na enkele keren de straat over en weer te steken, vinden we uiteindelijk een eetgelegenheid die ons aanstaat. We worden er zelfs getrakteerd op live muziek.
Nadien wandelen we verder richting hotel. Het lukt ons (David) niet om een geschikte plaats te vinden om de speech voor Miet te houden: ofwel is de plaats afgesloten (Kazan-kathedraal), ofwel is een deel van de groep achter, ofwel is het te luidruchting (stationsbuurt). Het zal dan voor morgen zijn...
Als we over de brug (Neva-rivier) zijn, gaat de helft van de groep verder naar het hotel. De andere helft zoekt nog een café, maar de zoektocht is even succesvol als gisteren: we eindigen in de dranktent. Na een biertje en enkele wodka’s (als traktatie van de enige Rus die Engels spreekt) is het al na drieën als de laatsten naar het hotel gaan. Omdat de conciërge de poort niet snel genoeg opent, glippen Lut en ik door de tralies naar binnen...
|
