|
Hoewel het vannacht niet heel veel geregend heeft, is de ochtendhemel niet zo open als gehoopt. Het wolkenpak zal ons vandaag niet sparen. Het wordt een lange, maar vrij vlakke tocht (tussen 2200 en 2500m) langs de flanken van de heuvelrug.
We worden ondertussen wel alsmaar beter in het ochtendritueel. Vandaag moeten we zelfs op de gidsen wachten. Op het moment dat we vertrekken, is de regen er ook...gelukkig minder hard dan gisteren. De regendruppels worden afgewisseld met zonnestralen, en vaak zijn ze zelfs tegelijk aanwezig. Zo wordt het wel moeilijk om te kiezen wat je moet aandoen: wel of geen regenjas/regenbroek/...
Op een kleine pas staat een groepje paarden. Net zoals men in de Alpen de koeien laat grazen, geeft men hier de paarden regelmatig hun vrijheid in de bergen. Hier is echter geen afsluiting.
Vanaf deze pas neemt Anna het voortouw en sluit Tim achteraan de rij. Blijkbaar voelt hij zich niet zo goed (als je naast een ziek iemand slaapt, krijg je haar vlooien (of zoiets)). Het tempo wordt er niet langzamer om, integendeel... De achterhoede wordt wel op geregelde tijdstippen opgewacht.
Na een korte steile afdaling (net hier komt Yva melden dat de paarden in aantocht zijn), is het tijd voor de middagmaaltijd bovenop een "alp". Daarna gaat het verder naar beneden, richting kampeerplaats aan het Акташ [Aktash ="witte steen"]-riviertje (2150m)? Op het einde passeren we een klein meertje en een stukje bos dat hier vorig jaar in brand heeft gestaan. Dit is een schitterende locatie om te overnachten. Het enige kleine nadeel is dat de tenten iets verder van de keuken staan, maar dat kan ook een voordeel zijn...
De soep, de ‘stew’ en wat vers fruit zijn weerom zeer lekker, en bij een gezellig kampvuur wordt er nog wat nagekaart over de voorbij dagen. De Russische leiding heeft gevraagd om enkele meningen op papier te zetten, zodat ze toestanden kunnen bijsturen (nu of voor latere tochten). Voor ons is het dik in orde... aan het weer kunnen ze toch niet zo veel doen. Blijkbaar hebben ze ooit Amerikanen gehad die na enkele dagen primitief trekken niet verder meer wilden.
|
