|
We houden nog steeds hetzelfde tijdsschema aan. Mochten de regenbuien dat ook eens doen...
Vooraleer we opstaan, heeft het driemaal geregend. Gelukkig kunnen we de tenten tijdens het ontbijt laten drogen. Ondanks een vrij kort dagprogramma staat er spaghetti op het menu. Net zoals bij de coureurs voor een Alpenrit ... om de eerste klim goed te verteren.
Via een redelijk steil pad klimmen we tot 2400m. Als we op het plateau de rotsen (kasteeltorens) beklimmen, worden we getrakteerd op een schitterend panoramisch zicht op de omliggende bergen (en ook op de donkere pas die we binnen enkele dagen over moeten...).
Hierna volgt een bijzonder steile afdaling naar de smalle vallei van de Текелю [Tekelu, Teke="berggeit"]-rivier. Het pad mag nog zo steil zijn, ook de paarden volgen deze weg. Aan de rivier kunnen we onmiddellijk het kamp opzetten. We lunchen dus op onze kampeerplaats.
Na het eten wandelt de meerderheid mee met Tim, naar de voet van de Текелю [Tekelu]-waterval (60m). Via een boomstam over de rivier, een dichtgegroeid pad over een verende ondergrond van dik mos, en doorheen enkele zompige moerasachtige stukken, belanden we aan de voet van deze waterval. Na de gebruikelijke foto’s volgen we hetzelfde pad terug. Als we het kamp passeren, blijven er een aantal achter. De anderen gaan op zoek naar de tweede waterval. Het eerste deel van het pad is daar gelijk aan het voorgaande, maar het tweede deel gaat vrij steil de helling af, over zeer dik mos. Hier moet je echt wel opletten dat je je voeten niet verkeerd zet. Nadat Tim nog even op zoek gaat, vinden we het uitkijkpunt. Hier kijken we op de waterval die op enkele tientallen meters, aan de overkant van de vallei, naar beneden dondert. De vallei is zo smal dat we zelfs de bodem van de waterval niet kunnen zien. Om terug te keren moeten we wel weer klimmen (van 1700 naar 1850m).
Bij aankomst is het etenstijd: soep en rijst met groenten. Af en toe kruipen we onder het regenzeil om enkele regendruppels te ontlopen.
|
