|
We moeten iets vroeger opstaan voor het vertrek van de tiendaagse tocht. De eerste 20km worden per raft afgelegd, in twee groepen. De logistiek dient zeer goed georganiseerd te worden. Om 8u15 staan de zakken voor de paarden klaar. Hierin zit alles voor de komende dagen, behalve wat we voor de rafting en de twee uur wandelen nodig hebben.
Om 8u30 staat het ontbijt klaar, en voor de niet-pap-liefhebbers zijn er zelfs spiegeleieren (maar als je dat ook niet lust ...).
Tegen tienen kan de eerste groep (8 personen) vertrekken. Met Anna erbij, 2 raft-bestuurders en 2 Duitse toeristen zit de boot wel erg vol, maar blijkbaar is dat geen probleem: af en toe wordt er wat lucht bijgepompt! Bovendien is de stuurman (Boris) bijzonder vertrouwenwekkend: hij ruikt wel naar vodka, maar stuurt ons feilloos recht op de versnellingen af!
De tweede groep (3 koppels en Miet) geniet ondertussen van het zonnetje, en vult de tijd met lezen en niets-doen (of hoogstens playboy spelen).
Na het middagmaal (soep+rijst en sla) is het aan ons om in het grote grijze rubberen ding te kruipen. Samen met de raft is ook Gaby mee teruggekomen. Eerst denken we het ergste, maar dan blijkt dat ze het geniale idee heeft om vanuit de wagen foto’s te maken van de afvaart. Een schitterend idee...
Rond tweeën kunnen wij samen met Тим [Tim] (en kapitein Boris en matroos Sasha) vertrekken voor ons avontuur. Het grootste deel van de Катунь [Katun] is vrij kalm. Er is zelfs 1 plaats waar Olga het waagt om een eindje te zwemmen. Een viertal stroomversnellingen zorgen voor enige actie (op voorwaarde dat de raft in het wildste deel van de stroming wordt gestuurd). Er zijn twee achterliggende boten waarop onze playboy zich kan uitleven om kleurrijke dia’s te schieten.
Uiteindelijk komen we om vier uur aan bij de monding van de Akkem-rivier. Hier eindigt de rafting, en begint de trekking. Nog even onze dagrugzakken oppikken en overbrengen, en dan kunnen we ons omkleden om de wandeling naar het eerste kamp aan te vatten. Het is een licht stijgend pad, doorheen het bos. Als we daarna op een open plek komen (blijkbaar verlaten graanvelden uit de Sovjet-tijd, met enkele oude machines als bewijs), moeten we nog even steil omhoog lang de Ороктой [Oroktoi]-rivier om onze tenten te bereiken (1150m). De tenten zijn reeds door de eerste groep opgezet, we moeten enkel nog een vlak stukje grond kiezen om ze vast te zetten.
Vermits kokkin Anna al een tijdje bezig is, wordt het eten vrij vlug opgediend (het is al tegen zeven). Na de "borsjtsj" (soep) is er rijst en een barbecue (heeft iedereen een spiesje gevonden om zijn vlees te roosteren?). Je moet het maar doen om voor 20 man op een klein houtvuurtje te koken (15 Belgen, 3 paardenbegeleiders, de gids en de kokkin).
Na een drankje en een babbel komt de slaap langzaam opzetten.
|
