|
Vandaag is het dan eindelijk zover. De avontuurlijke reis naar (en in) Siberië begint op een vakantie-onvriendelijk uur: om 5u45. Tja, onze vrienden keken de afgelopen dagen al verbaasd op als we onze bestemming bekend maakten (Ga je daar uit vrije wil naar toe? Ja. -- Vriest het daar niet? Valt wel mee 15-20°C. -- Is daar iets te zien? Natuur, bergen, meren, paarden, ...). Nu zullen wij het aan den lijve ondervinden ...
De volledige groep (14 deelnemers + gids) moet in Zaventem samenkomen, twee uur voor de vlucht vertrekt. Wij hebben afgesproken met een ander Gents koppel (Gaston en Olga) om gezamenlijk naar de luchthaven te rijden. De wagen kan dan op Olga’s werk blijven staan.
Om 6u15 zijn we op weg, en vanaf nu is het te laat om ons nog zorgen te maken over onze bagage. Als het er nu niet in steekt, zullen we het zonder moeten doen... Tegen 7u --door het ontbreken van files zijn we vrij vroeg in Brussel-- rijdt een collega van Olga de laatste kilometers naar de luchthaven en kunnen wij met pak en zak naar de afgesproken plaats gaan. We zijn de eersten... een koffie en broodje doodt de tijd tot de andere Siberië-reizigers er zijn. Eén voor één komen ze toe en rond 8u30 is iedereen er,... behalve onze reisleidster Miet (met de paspoorten en visa). Hoe kan dat nu? Zou zij de brief van Te Voet niet hebben gekregen, waarin de gewijzigde ontmoetingsplaats was vermeld... moet wel zijn...
Uiteindelijk kan je niet naast een groep van 14 man kijken, en kunnen we allen bij SAS de bagage inchecken en onze ticketten voor Москва [Moskou] afhalen. Dit lukt niet voor iedereen van bij de eerste maal, maar na een paar keer opnieuw proberen is iedereen bediend. Dan volgen de gebruikelijke handelingen vooraleer het vliegtuig kan vertrekken: douane, veiligheidscontrole, taksvrije winkels, wachten op de ongemakkelijke stoelen aan de gate, boardingkaart afgeven, krant meepakken, plaats zoeken, veiligheidsvoorschriften beluisteren, ... om 10u15 vertrekken we en een paar minuten later vliegen we al over de Nederlandse Deltawerken.
De MD-87 is maar voor de helft gevuld, maar dat betekent dat we vlugger bediend worden (vandaag kunnen we kiezen tussen koude kip en koude pasta). Via Duitsland en Denemarken landen we op het middaguur in Stockholm (wie heeft de stad zien liggen?). Hier moeten we even uitstappen om het hele luchthavengebouw (dat vrij verlaten is) af te wandelen, om dan terug te keren naar hetzelfde vliegtuig dat om 13u30 richting Москва [Moskou] vertrekt. Deze maal krijgen we een broodje zalm.
Twee uur later landen we al in Москва [Moskou], maar door het tijdsverschil is het onmiddellijk 17u30. Nu hopen dat alle visa en paspoorten en "entry-forms" in orde zijn... het blijkt voor niemand een probleem.
Gelukkig wacht er aan de uitgang een gids van ЛенАльпТурс [LenAlpTours], want als wij die Russische bordjes moeten volgen, zouden we er nooit geraken. Eerst enkele dollars omwisselen in roebels, en dan kunnen we in een busje vertrekken naar de binnenlandse luchthaven. Omdat het verkeer al aan de avondspits is begonnen, riskeert de chauffeur het niet om via het Rode Plein te rijden. Dit zullen we dus moeten missen... hopelijk lukt het ons bij de terugkeer.
Hoewel Westerse en Japanse wagens (rechts of links stuur maakt blijkbaar niet uit) meer en meer opkomen, moeten we toch nog ontzettend veel uitlaatgassen slikken van aftandse vrachtwagens en ΛАДА’s [Lada’s]. Maar de auto’s die niet rijden zijn soms nog veel gevaarlijker... zeker als ze met pech midden op de autosnelweg blijven staan. Touring-wegenhulp zou hier haar handen meer dan vol hebben.
Uiteindelijk komen we iets na 20u op de andere luchthaven aan. Terwijl de gids bij de bagage blijft staan, kunnen wij iets eten. Om 21u20 kunnen we dan eindelijk aanschuiven aan de rij van Сибиры [Sibirian Airlines]. Blijkbaar werken ze hier al op het tempo van Барнаул [Barnaul], want het gaat echt niet vooruit, en als de transportband het ook nog laat afweten wordt het wel heel moeilijk om nog op tijd te vertrekken!
Ondertussen kunnen we weer één van de vele merkwaardigheden in dit land aanschouwen --neen, niet de tijgerpakjes--: zowat de helft van de (Russische) passagiers laat zijn koffer/sportzak volledig in plastiek inpakken en tapen. Folie-verkopers kunnen hier gouden zaken doen.
Uiteindelijk wordt onze groep als één van de laatste ingecheckt, zodat we in vliegende vaart door de veiligheidscontrole worden gestuurd om net op tijd het vliegtuig te halen (een IL-86 -- de inrichting lijkt eerder op een bioscoopzaal i.p.v. een vliegtuig, maar dan zonder scherm). De stoelnummers met cyrillische letters (А-Б-В-Г-Д-Е-Ж-З-И) leveren ook nog de nodige moeilijkheden op om de juiste plaats terug te vinden.
Uiteindelijk vertrekken we toch nog met één uur vertraging (0u30). Dit gebeurt met een oorverdovend rammelende start. De Russische vliegtuigen zijn inderdaad niet zo modern als de westerse.
Als we de tijd van Барнаул [Barnaul] instellen, is het onmiddellijk 3u30. Hoog tijd om te slapen dus...
|
