|
Normaal werden we om 3u30 gewekt, maar om de anderen voor te zijn, laten we onze wekker reeds om 3u aflopen. Hierdoor zitten we als eersten aan het ontbijt, en kunnen we ook als één van de eersten naar de gletsjer afdalen. Als het gisteren al moeilijk was om dit stukje af te leggen, dan is het afdalen met plastiekbotten in het schijnsel van een zaklamp al niet eenvoudiger. Uiteindelijk bereikt iedereen vlot de gletsjer en worden een deel van wat in onze rugzak zit, in plastiekzakken gestoken. Deze zullen we later op de dag wel terug komen ophalen.
De 2 cordees worden achter een gids gebonden. Omdat er slechts 5 personen per gids meekunnen, zullen Christophe en Rudi in een aparte cordee tussen de twee anderen moeten lopen. Na 1u stappen over het vlakke deel van de gletsjer, is het tijd om de crampons aan te binden. We kunnen nu ook even naar iets anders kijken dan de hielen van onze voorganger: een schitterende sterrenhemel, een immense duistere berg, en heel veel kabouterlichtjes die over die berg zweven... heyo heyo...
Terwijl de zon langzaam boven de horizon verschijnt, werken we ons op het steilste stuk van de klim naar boven. In de eerste (zwakke) groep wordt Stefaan zowat door de gids naar boven gesleurd. Even wordt er gerust om op adem te komen, en iets kleins te eten. De tweede groep doet het blijkbaar iets rustiger, maar opnieuw komt dit door een gids die veel meer te vertellen heeft dan de onze. Nog een vlak stuk, en een klimpartijtje en dan staan we om 8u00 op een hoogte van 4015m. Rondom ons liggen de valleien in een ochtendmist, maar in de verte zien we toch enkele bergen: Meije, Mont Blanc en Materhorn zijn duidelijk zichtbaar. Dit is natuurlijk ook DE plaats om een groepsfoto te maken, en voor alle zekerheid worden er 4 toestellen aan de gids gegeven om onze prestatie op film vast te leggen.
Omdat er nog mensen naar de top komen, zullen we eerst een beetje afdalen om daar nog iets te eten... Mireille haar drinkfles denkt daar echter anders over en ondanks een tijgerspringer van Christophe, maakt de fles de snelste afdaling van ons allen... R.I.P. Daarna proberen de gidsen ons via de kortste weg naar beneden te sturen, maar het is niet zo eenvoudig om met zessen tegelijk in de losse sneeuw naar beneden te glijden, en wij besluiten dan maar om het via het normale pad te doen. Net zoals bij het klimmen is de "trage" groep ook weer het eerst aan de hut, maar dat heeft opnieuw meer met de gids te maken dan met de groep...
Om 11u kunnen we de plastiekzakken terug in onze rugzak steken, en vervolgen we de afdaling naar Refuge Glacier Blanc (12u00) tot helemaal beneden aan de parking (15u00). Omdat het busje er reeds is, kunnen we onmiddellijk instappen, en naar Ailfroide rijden om ons materiaal terug te brengen, en de overschot van onze kledij aan het hotel af te halen. Van dit kwartiertje maken Katrien en Hilde ook gebruik om een cadeautje voor Christophe te kopen.
Normaal duurt de busrit naar Bourg d'Arud over de Col du Lautaret 2u30, maar onze chauffeur maakt er een bijkomende attractie van, en op twee uurtjes staat hij naast onze eigen wagens... De wandeltocht zit er volledig op. Vanmiddag stonden we op 4015m, nu staan we op 935m.
Enkelen bellen naar huis, terwijl anderen een douche nemen. Nog even nakaarten/toosten op het terras (met een dankwoordje en T-shirt voor Christophe) en dan nemen we voor de laatste maal een warme maaltijd: salade met wortelen en olijven, aardappel met ham en kaas, en een pudding met zelfgemaakte hagelslag als dessert. Na nog een avondwandeling en een laatste drink (op een trouwfeest) kruipen de laatsten om 23u00 onder de wol (na eerst nog eens iedereen wakker te maken).
|
