|
Vandaag is het weer een lange dag, dus staan we om 6u30 op, en vertrekken we tegen 8u15 richting Pas de la Cavale (2735m). Terwijl we de bergflank naar de 950m hoger gelegen pas opklimmen, wordt er weerom voor animatie gezorgd. Blijkbaar zijn er mensen die af en toe hun loopschoenen aantrekken en dan om ter snelst over een col proberen te lopen. Het gevolg is dat wij (als wandelaars) plaats moeten maken als ze in volle looppas het pad afkomen, of het pad dwarsen... Het zien van zoveel loopactiviteit zet sommigen van onze groep er ook toe aan om het tempo naar de top te verhogen... zelfs in looppas.
Boven op de pas is er ook (een zwakke) GSM ontvangst. Zo verneem ik via de voice-mail dat ik peter (en nonkel) ben geworden van "Evie" (later blijkt Levie de echte naam te zijn). Dit betekent ook dat er vanavond een karaf wijn op tafel zal staan.
Maar eerst moeten we via een zeer smal pad en een onaangekondigde douche (waterval) op de Col de l'Aup Martin (2761m) geraken. Voor de eerste maal ontmoeten we Vlaamse trekkers op deze tocht. Het gaat om 2 Vlamingen uit Mol die de volledige GR54 (Tour des Ecrin) met tent afleggen. Vooraleer we aan het middageten beginnen, verwerken we nog eerst het moeilijkste stukje van deze tocht. Een wel zeer steile afdaling in los zand en zeer gladde sneeuw.
Na een uurtje pauze vervolgen we de afdaling naar de vallei (1604m). De zon schijnt volop in onze nek, en aan de Cabane du Jas Lacroix moeten enkelen hun drinkbus aanvullen. Vrij laag in de vallei komen we ijsbruggen over het riviertje (Torrent de la Selle) tegen, hetgeen ook mooie foto's oplevert. Uiteindelijk bereiken we rond 16u15 de parking (Entres les Aygues). Van hieruit moeten we echter nog 480m klimmen naar Refuge les Bans (een stuk dat we trouwens morgen vroeg opnieuw in omgekeerde richting afleggen).
Na een kwartiertje pauze vatten we de klim aan, maar ik kan het toch niet laten om eerst nog een blikje Cola te kopen. Tijdens deze klim kunnen de problemen niet meer worden weggestoken, en moeten we Jan zijn rugzak een beetje lichter maken om zijn knie te sparen. De eersten (Hilde, Stefan, Wim en Rudi) zijn om 18u in de hut, de laatsten volgen een half uurtje later. Vermits hier enkel een kraan met koud gletsjerwater ter onzer beschikking staat, is iedereen vlug klaar om aan het avondmaal te beginnen. Christophe haast zich zelfs zo erg dat hij het mondstukje van zijn "Kemmelberg" weggooit.
De eigenaar houdt ook een klein snoezig poesje in deze hut, maar hij moet het katje wel nog leren om niet met muizen doorheen de eetkamer te gooien.
Er zitten hier maar 2 andere mensen (Franse klimmers), en misschien heeft dat wel iets met het eten te maken. De maaltijd bestaat uit een soepje, twee stukjes taai vlees met nogal vloeibare puree (en geen groenten), het gekende stukje brood en kaas, en een (rotte) appelsien als dessert. Om de dag af te sluiten wordt er nog een drankje geconsumeerd op kosten van onze pot. De Fransen vertrekken reeds om 4u...
|
