|
Om 7u00 loopt de wekker af. En een half uurtje later zitten we weer in het café om te ontbijten. Hier is er geen verandering ten opzichte van de voorbije dagen. Nog steeds brood en confituur, hoewel de smaak van het brood toch niet overal gelijk is. Het inpakken van de rugzak gaat ook steeds vlotter, en om 8u40 zijn we reeds op pad.
Er is de laatste tijd zoveel gebabbeld over de bolletjestrui, dat Stefaan zich er ook mee wil bemoeien en reeds van aan de voet er stilletjes vandoor gaat. Zou hij de 1240m-hoge klim naar Col de la Vaurze (2500m) alleen willen afwerken... het lijkt er op. Bij de eerste rustpauze gaat Wim er achteraan. Ook Jim, Jan en ik willen ons dan wel testen en verhogen ook het tempo, maar als Rudi ons inhaalt, doen we het toch iets rustiger. We nemen zelfs tijd om even met een herder te babbelen. Christophe bepaalt ondertussen het tempo van "het peloton", of is het "de bus".
Uiteindelijk komt Wim als eerste boven (11u10), zelfs voor de Engelsen. Het peloton bereikt de top meer dan 1u later. Na een klein stukje dalen, zoeken we weer een plekje op om te picknicken. Vermits er vandaag nog niet te veel kilometers op het programma staan, koppelen we er een lange siësta aan vast.
Via enkele smalle richels aan de watervallen bereiken we uiteindelijk tegen 16u30 de refuge des Souffles (1968m -- 530m dalen). Het sanitair is hier al iets minder: 1 lavabo in openlucht, en 1 buitendouche. Wel hebben we hier GSM ontvangst, zodat enkelen van de gelegenheid gebruik maken om naar het thuisfront te bellen.
Om 19u verschijnt het avondeten op tafel: soep, een stevige lasagne (quiche met een zwarte korst voor de vegetariërs), kaas, en een cake om af te sluiten. Onze begeleider heeft ondertussen zijn oog laten vallen op twee Amerikaanse meisjes...
Jim en Mireille liggen vroeger in bed, en missen hierdoor een traktatie van het huis: een glaasje Genepy!
|
