|
Om 6u00 mogen we alweer opstaan en om 7u00 krijgen we dan
ons ontbijt. Hier moeten we het wel een beetje verdelen, want we
kunnen niet meer bijvragen, maar op de andere tafels blijft hier
en daar toch nog wat staan, zodoende ...
We beginnen meteen met een goede 150 meter te klimmen, naar de Col Agnel.
Het is erg koud, maar hopelijk komt de zon er rap genoeg door, het
zal bij hopen blijven...
Daarna volgt een lange afdaling naar de Grange del Rio (745m lager).
In het eerste deel van de afdaling kunnen we moeilijk verkeerd lopen,
er is immers geen pad, ieder neemt dus zijn eigen weg. Als we een dikke
kilometer de weg gevolgd hebben (we zitten in Italië, het is bonjorno,
i.p.v. bonjour), slaan we linksaf en volgen een beekje in een niet al
te brede vallei. Vlak achter ons volgt een groep (of moeten we zeggen
bende) Italianen van een of ander kamp. Maar uiteindelijk gaan we toch
een beetje te snel. Zijn we ook meteen van dat gezang af, en kunnen we
in alle rust van de natuur genieten. Daarvoor zijn we in de eerste plaats
toch gekomen.
Tegen de middag stoppen we weer om te picknicken. Als we naar boven
kijken, ziet het er toch niet al te best uit : erwtensoep (figuurlijk dan).
Na een laatste krachtsinspanning (dit was toch wel het steilste deel
dat we zijn tegengekomen) staan we dan op de Passo della Loretto (wat
een prachtig uitzicht, als er geen mist zou zijn...). Af en toe is de
top van de Viso te zien, hetgeen ook speciale beelden oplevert.
Na een korte afdaling en klim komen we op de nabijgelegen Col Valante.
Hier moeten we grote stukken door de sneeuw wandelen, en de ene is daar
al iets behendiger in dan de andere. Uiteindelijk komen we toch uit de
mist en zien we de Refuge Mont Viso liggen (2460m). Een kort spurtje kan
er nog wel af om met de eersten aan te komen (15u30). Aan deze refuge
komt ook nog een tweede tocht van Te Voet aan.
Na een verfrissing van de inwendige mens (met een blikje bier van 17FF)
volgt de uitwendige mens (in de lavabo, want voor de enige douche die
er is, moet je in de rij gaan staan en ook nog eens betalen om warm water
te bekomen). En hoewel dat alles primitief lijkt is de hut toch aangenamer
dan die van Agnel (het eten zal dat nog eens bevestigen).
Om 18u30 kunnen we dan met de eerste shift aan tafel om soep, stoofvlees
met aardappelen, kaas en fruitsla binnen te spelen. Daarbij wordt de
nodige hoeveelheid wijn gedronken, zelfs de uitbater vraagt of wij er
wel tegen gaan kunnen, niet dat hij morgenvroeg onze rotzooi moet
opruimen, maar dan kent hij de Belgen nog niet...
De meesten liggen al vrij vroeg in bed. De anderen worden op 22u00 ook
gedwongen om naar de kamers te gaan, er zijn immers sukkelaars die boven
de eetkamer op de zolder moeten slapen.
|
