|
Om 6u30 is het weer van beep-beep-beep. Nu worden de rugzakken
meteen ingepakt en trekken we opnieuw naar het hotel om te
ontbijten. Om 7u50 beginnen we er dan werkelijk aan. Het eerste
deel is een korte venijnige klim naar een kanaal dat in de bergwand
moet lopen (235m op 1,5km).
Na deze klim volgen we het kanaal en stijgen we slechts 130m over meer
dan 5km afstand. Dit is eigenlijk gewoon tempo-wandelen. Op het laatste
deel zien we de gevolgen van het onweer van gisterenavond. Het pad en
de omliggende weiden zijn bedekt met een hagellaag (of hoe noem je zoiets).
Op het einde van het kanaal moeten we ook tweemaal een bergstroompje
(eerder een waterval) kruisen, hetgeen er gevaarlijker uitziet dan dat
het is (hoewel...). Na een knabbelpauze gaan we links af (eigenlijk op)
en klimmen naar de Col Chamoussiere. Als iedereen boven is wordt er een
groepsfoto gemaakt, met op de achtergrond de Mont Viso en de Pain du Sucre,
die we vanavond facultatief mogen opwandelen.
De cola-blikjes worden in de frigo gestoken en aan de sneeuwrand wordt de
picknick weer bovengehaald. We moeten nu nog slechts een 300m dalen naar
de refuge. Deze afdaling gaat wel over steengruis en door een schuivende
modderbrei.
Om 15u00 komen we dan aan. Wegens het onstabiele weer, wordt de tocht
naar de Pain du Sucre geschrapt, maar in de refuge valt ook niet veel
te beleven. Op het terras wordt ook al geen wijn gereserveerd, deftig
bier hebben ze niet, ...
Na een douche (bijna openbaar), is het ook te fris voor buiten rond te
hangen, de zon heeft zich weggetrokken, en het is koud buiten (wat kan
hier nog gaan tegenvallen?).
Om 19u00 kunnen we dan eindelijk aan tafel, waar we eerst wat water
binnen lepelen (met wat peper krijgt dat toch nog smaak). De kip met
sla en rijst is al beter. Tot slot is er natuurlijk nog kaas en
amandeltaart.
Nog een geluk dat ze vergeten van twee flessen wijn aan te rekenen,
anders was het hier serieus tegen gevallen (?) (en ook een looza zijn
de vergeten, en ze geven dan nog te veel terug op de betaling van de
kamers).
Uiteindelijk valt hier niet meer veel te beleven en om 21u liggen de
meesten al in bed.
|
