|
Vandaag staan we pas om 7u30 op. Het is dan ook een rustige dag,
volgens de tochtfiche dan toch, maar dat geloven we pas aan het einde
van de tocht. Eerst gaan we de laatste kilometers van gisteren terug
(die organisatoren toch). Petrus gaat dan volledig terug naar Aiguilles,
vanwaar een taxi hem naar het vliegveld brengt.
Wij gaan de andere kant op en moeten dus stijgen. Het eerste deel is
langs een beekje en dan tussen de bomen door, maar de zon (en de wijn
van gisteren) doen ons toch behoorlijk zweten. Aan een berghutje (2305m)
wordt een eetpauze ingelast. Hier komen we tot de vaststelling dat we
die gedroogde bananen (zeer voedzaam?) nooit gaan opeten, zo lekker ...(??)
Na deze pauze gaat het verder naar de Col de Chay. Het eerste deel is
dwars door de wei (geen pad te zien, komt bekend voor...), maar onze
gids komt uiteindelijk toch op het pad uit, de twijfels waren dus
voorbarig. Met nog een korte pauze, komen we tegen de middag boven op
de top aan (2660m - 7 km). We zijn al bijna halfweg, en nu is het
enkel dalen en nog een beetje(?) klimmen (langs een asfaltweg) naar
Saint Véran.
Vlak onder de Col zetten we ons uit de wind om het middagmaal binnen
te spelen. Nadien schrijf ik een tiental postkaarten naar het thuisfront.
Het eerste deel van de afdaling is weer vrij steil, en de personen met
pijnlijke knieen sluiten de rij.
Via le Coin komen we dan in Pierre Grosse (1906m) waar we onze rugzakken
op het terras van een hotelletje neerleggen, en zelf onder de parasols
kruipen. De zon is vandaag de zwaarste tegenstander. Na een cola of een
biertje kunnen we er weer tegen en wordt de laatste klim naar Saint-Veran
(2050m) aangevat, het hoogst gelegen dorp (kerk) van Europa.
De laatste klim is maar 150m, maar langs de asfaltbaan en onder een
loden zon duurt dat toch weer te lang. Om 17u00 zijn we dan in de gite.
Het avondeten (en ontbijt morgenvroeg) wordt niet in de gite genomen
(is er gewoonweg niet, evenals voldoende warm water), maar in een
(hotel-)restaurant in het dorp. Dus hebben we nog wel even tijd om het
stadje te bezichtigen. Het is wel duidelijk dat hier van zuiver op
toerisme wordt geleefd.
Om 19u00 mogen we dan aan tafel schuiven. En terwijl buiten alle
hemelsluizen worden geopend, spelen we de soep, het varkensvlees met
bloemkool en aardappelen, en de 'perzikkenconfituur' vlot binnen.
Vermits we hier niet kunnen blijven en in de gite ook niets te beleven
is, zetten we ons in de lobby van het hotel 'La grand place'. En na
twee 'formidables' keren we na 23u30 terug naar de gite.
|
