|
Vandaag is de grote dag (de zwaarste met andere woorden). Om 6u00 gaan
de alarmen weer af en na het ontbijt vertrekken we om 7u15 meteen bergop,
langs een beekje, doorheen het prachtige groen.
Een tweetal uren later komt Canasta in moeilijkheden. Dominiek besluit
haar terug te sturen naar La Roux. Dan kan ze morgen via de asfaltweg
naar Aiguilles wandelen, waar wij rond een uur of vier uur zullen toekomen.
Samen met Petrus (die de rugzak van Canasta neemt) brengen we haar
terug tot aan het brugje. We doen hier een half uurtje over. Daarna keren
we in 40min terug naar onze rugzakken. We hebben dan echter een twintigtal
minuten nodig om een beetje terug op kracht te komen (chocolade, rozijnen,
tomaten, ... ). We mogen echter niet te veel binnenspelen, dat gaat
tegenwerken. 50 min later zijn we dan terug bij de groep, die bijna een
uur heeft gewacht (en dus een half uur langer over dat laatste deel deed).
Dan kunnen we verder op weg naar de top : Col des Thures.
Dan volgen we de Crete (met onze rechtervoet in Italië en de linkervoet
in Frankrijk) tot aan de Col de Rasis (nog 180m hoger, 1,5 km verder)
zodat we op een hoogte van 2950m zitten. Enkele passages op de Crete liggen
nog in de sneeuw, opletten dus dat we niet wegglijden.
Vermits het hard waait, dalen we eerst nog een 100-tal meter, tot aan
een meertje. Hier worden de rugzakken weer geopend en het nodige brood,
kaas fruit, .... opgepeuzeld.
Als we dan een uurtje later weer op pad gaan, laten we (allez, de gids)
ons misleiden door een tent die in de vallei staat. We dalen te veel en
zijn het juiste pad dus kwijt (100-tal meter te laag) en van onderen af
is het pad niet te zien (wat voor ene gids hebben wij meegekregen?).
Terwijl we al klimmend zoeken, zien we plots twee goed-gepakte personen
lopen. We weten dus waar het pad is. Blijken deze twee van West-Vlaanderen
te zijn. Ik denk dat Dominiek ze speciaal heeft ingehuurd om daar te
wandelen!
Maar kom, nadat de moraal wat wordt opgekrikt (ten koste van de gids)
kunnen we verder klimmen naar de Col en de Pic du Malrif (over een zeer
smal pad op een puinhelling). Het weer trakteert hier (op de Col) op een
verfrissing in de vorm van enkele regendruppels, maar het is nog niet
eens de moeite om de regenjas uit te halen.
We zitten nu bijna terug op dezelfde hoogte als Rasis. Het uitzicht
vanaf de Pic is prachtig, hoewel niet echt klaar. In de verte zien we ook
reeds Les Fonts liggen, alwaar de gite staat. Vooraleer we daar zijn moeten
we echter 870m dalen over bijna 7km. Het laatste deel loopt doorheen de
beek (gelukkig dat het niet harder heeft geregend, anders hadden we ander
schoeisel moeten meebrengen om de voeten droog te houden). Steven en Jimmy
blijken de snelste dalers te zijn en komen met voorsprong aan de gite aan.
Om 18u15 komen we dan toe in het dorp (allez, 20 huizen waarvan de helft
vervallen is). Na een biertje en een douche (er blijkt een aparte ruimte
te zijn, drie huizen verder, met drie prachtige douches) mogen we om 20u00
dan aan het avondmaal beginnen. Hoewel hier geen verharde weg naar toe
loopt, is het eten veel beter dan gisteren. : erwtensoep, kip met rijst,
sla + kaas, pudding. Na nog een wijntje op het terras ligt iedereen rond
22u00 al in bed.
|
