13-04-2019: Sky Gran Canaria AM72 (74km)

Inleiding

In mijn overzicht en andere trail-verslagen kan je lezen hoe ik al aan 50 km ben geraakt en ook hoe ik trails probeer te combineren met gezinsvakanties. Voor de paasvakantie van 2019 land ik uiteindelijk op de Sky Gran Canaria. In 72 km het hele eiland oversteken spreekt me wel aan. En met een tijdslimiet van 19u lijkt het me zelfs doenbaar (aan een gemiddelde van 4 km/u). De beste tijd van vorig jaar was 8u. Dus als ik dat verdubbel, kom ik voor mezelf uit op een 16u. Dus met 3u marge op de tijdslimiet. Vrouw en kinderen zagen een weekje Gran Canaria ook wel zitten... Dus was in december al snel een hotel in Puerto Mogán geboekt.

1u00 Opstaan

Opstaan - Tijdens de namiddag en avond heb ik af en toe proberen slapen, maar echt gelukt is dat niet (door lawaai, warmte en zenuwen). Om 1u is het dan zover. Definitief opstaan en alles klaarmaken. Om de familie niet wakker te maken staat mijn materiaal in de badkamer. Aankleden, dat kan met korte broek, t-shirt en mouwstukken. In het begin van de week viel de voorspelling nog mee voor de tocht. Zo'n 13 °C in de ochtend, en 11 °C op het hoogste punt (tijdens de middag). Maar ondertussen zijn die serieus bijgestuurd: 18 °C in de nacht en 19 °C op het hoogste punt. Zeker niet in mijn voordeel. Gelukkig blijft de voorspelde wind uit het noorden waaien, dus die hebben we alvast mee in de rug. De waterzakken vullen (1.5l isotone en 0.5l water). Ook alle gels, repen en de mandatory equipment krijgen zijn plaats. Om 1u45 verlaat ik het appartement in de haven. De bus komt ons namelijk ophalen aan de appartmenten van Cordial Valle. Zo'n 1.5 km stappen.

2u30 Bus

Bus - Om 2u10 ben ik bij het ophaalpunt, en even laten komt ook Rudi buiten. Ik heb Rudi via het facebook-event leren kennen. Ook hij heeft het plan om rond zonsondergang te finishen (in ongeveer 15u30) Hij herkent (van op een vorige trail) nog een Nederlands koppel dat op de bus staat te wachten: Erwin en Eva. De rit naar Ageate is lijkt gevaarlijker dan de wedstrijd zelf. De chauffeur legt er op dit nachtelijk uur stevig de pees op en rijdt continue op het linkerbaanvak. Via drie-kwart van het eiland worden we dan afgezet aan de rand van Ageate. Het laatste stukje naar het kerkplein moeten we zelf wandelen. Hier worden de laatste voorbereidingen getroffen, en wordt ook de race-bag ingeleverd. Deze zak zien we bij het middageten terug en kan gebruikt worden om kledij en etensvoorraad om te wisselen. Om 4u30 staan we dan ongeduldig te dribbelen om te vertrekken, maar we zullen toch echt tot 5u moeten wachten voordat het startschot klinkt.

5u00 De start

De start - Tijdens het aftellen schiet bij 'twee' de vuurpijl al af, dus vamos... vamos... vamos. We zijn weg. De vier laag-landers vertrekken bij de laatsten. De eerste 12 kilometers klimmen (in het donker) naar een hoogte van bijna 1500m. Dat doen we op het gemak. Ik zoek even naar mijn tempo, eerst volg ik nog even een Spanjaard, maar uiteindelijk rekt de sliert lampjes als maar meer, en kies ik er voor om mijn eigen tempo te lopen. Als ik in een haarspeld achteromkijk herken ik het nummer 116 van Rudi. Wel zo aangenaam om af en toe een opmerking te kunnen uitwisselen of een frustratie te kunnen weglachen. Al is het maar om wakker te blijven. De klim wordt soms heel kort onderbroken met een stukje in dalende lijn, maar de rode lampjes van de voorgangers moeten toch steeds hogerop worden gezocht.

7u25 Zonlicht

Zonlicht - Het stijgende pad is redelijk loopbaar. Niet al te veel uitstekende rotsen en dergelijk. In het dal zien we steeds Ageate en later na de eerste kam ook San Isidro (?) liggen. Tegen dat de zon opkomt lopen (stappen) we doorheen een naaldwoud. Aan de rechterkant horen we knor-achtige geluiden. Blijkbaar zijn de dieren niet zo blij met die paar honderd lopers die hier langs komen zo vroeg in de ochtend. Rudi en ik blijven samen en net voor de zon op komt, wordt er wat mist/regen over de kam en tussen de bomen geblazen. Weer even aanpassen, want het schijnsel van de koplamp geeft nu een wazig beeld door de lichtstraal die op de mist wordt weerkaatst. Even verder kan de lamp uit, en zien we tegelijkertijd aan de rechterkant de Teide (naburige eiland Tenerife) opdoemen. Een prachtig schouwspel. We bereiken ook de eerste bevoorrading. Perfect op schema... plan was om deze rond zonsopgang te bereiken. Water moet ik hier nog niet bijvullen. Snel iets knabbelen en we kunnen verder.
[Noot aan mezelf: volgende keer met minder water vertrekken bij een vroege klim, en pas bij de top beginnen met water op te slaan voor de warmere uren].

8u00 Afwisseling

Afwisseling - Na de bevoorrading zit er behoorlijk wat afwisseling in het pad. Stijgen en dalen, wandelen en lopen. Rots-, zand-, en asfaltpaden. Er zijn echter twee vaste waarden: De Teide aan onze rechterkant en Roque Nublo voor ons. Rudi en ik lopen hetzelfde tempo zonder echt te forceren blijven we bij elkaar. In het dorpje Artenara is er een eerste tijdscontrole. Na het dorp klimt een betonpad naar een uitzichtpunt. We houden even halt om een foto te maken, maar tijd om de teksten op de infopanelen te lezen hebben we niet. Hierna klimt het pad verder richting Cruz de Tejeda. Op deze klim doorheen een bos moet ik temporiseren. Een 10-tal lopers halen me vrij snel in (waaronder ook Erwin en Eva). Ik zal nog wel zien of ik ze later terug kan inhalen in de afdaling. Cruz de Tejeda is niets meer dan een kruising van twee wegen, en snel vervolg ik de klim langs kleurrijke bloemenvelden (in een uitgebrand bos). Ondertussen begint ook de zon meer en meer te warmen. De mouwstukken kunnen uit. Veerle en de kinderen zijn met een gids in hetzelfde gebied aan het wandelen. Om elkaar eventueel tegen te komen, stuur ik regelmatig door waar ik zit. Als ik op mijn GSM kijk, zie ik plots wel dat mijn logger nog op pauze staat. Ik start hem wel, maar het probleem is dat ik nu niet kan zien hoeveel kilometer ik heb gelopen sinds de start.

11u30 Middageten

Middageten - Ik lig toch een dik half uur voor op mijn snelste schema. Dat is alvast hoopvol. De langste klim is bijna achter de rug. De wegwijzers langs de wandelpaden richting de bevoorrading van Llanos de la Pez tellen gestaag af. Deze plaats is een gekende picknickplaats van waaruit veel wandelingen vertrekken. Om 11u40 loop ik de zone binnen en kan ik wat eten. Er is keuze tussen pasta en soep. Ik ga voor de pasta. Ook kan ik hier even in mijn racebag. Ik had verschillende soorten sokken en kousen mee om afhankelijk van de temperatuur een keuze te maken. Ik wissel mijn overkousen. Het wisselen van t-shirt vind ik niet nodig. Wel steek ik een paar extra gels en energie-repen in mijn rugzak en vul het water aan. Ook neem ik de tijd om me in te smeren met zonnecrème. Heel de tijd zie ik geen andere lopers. Behalve net op het moment dat ik ga vertrekken komen drie lopers (in gelijk tenue) binnen. Afhankelijk van hoe snel zijn verder gaan, heb ik dus twintig minuten voor en achter mij niemand lopen.

12u35 Pico de las Nieves

Pico de las Nieves - Na de bevoorrading lopen we eerst via de asfaltweg (langs de verschillende picknick-tafels), maar daarna draaien de blauwe linten naar rechts en heeft de organisatie het kortste (en steilste) padje naar boven genomen. Op reserve klim ik naar boven. Mijn drie achtervolgers halen me één voor één in (blijkbaar gaan ze nu elk hun eigen tempo). Aan zijn ademhaling te horen, heeft de laatste niet veel marge over. Boven op de top blijft het pad net onder de parking, maar er is hier meer dan voldoende om in het rond te kijken. Ik ben blij dat ik boven ben... nu wordt het enkel makkelijker (sic)? Het eerste stuk van de afdaling is echter te steil om door te lopen, dus voorlopig beslis ik om in wandeltempo naar beneden te gaan. Maar de steile klim, het plotse afdalen en de warmte geven me niet veel moed om vaak de looppas erin te houden. Ik beslis om ervan te genieten, en loop alleen als het licht dalend is (met niet te veel stenen op het pad).

13u54 Cruz Grande

Cruz Grande - Het volgende deel van de afdaling loopt over een 'kasseipad'. Maar zelfs de stenen van Parijs-Roubaix liggen beter dan hier. Constant draaien de voeten op de ronde bovenkanten van de gebruikte stenen. Ik probeer zoveel mogelijk de grootste stenen eruit te kiezen, maar het loopt niet makkelijk. Ik haal echter wel de traagste van de drie Spanjaarden weer bij... dus zo slecht gaat het dan ook niet bedenk ik maar. Ik blijf wel meer en meer tijd verliezen op mijn schema, maar dat heb ik in mijn hoofd toch al lang verlaten. Liever kunnen genieten van de omgeving, dan me nog zes uur telkens te moeten pushen om een paar minuten sneller te zijn. Er staat zelfs een huisfotograaf verscholen in één van de grotten. En dan hoor ik in de verte dat de volgende bevoorradingspost me al gespot heeft. Aanmoedigingen klinken door de speakers. Dat is wel een leuke ontvangst. De hulp in de post pakt me in snelheid en is iets te opdringerig... het lijkt alsof ze me zo snel mogelijk weer op pad willen. Goed bedoelt waarschijnlijk, maar het stoort me toch dat ik de zaken niet heb kunnen aanvullen zoals ik het wou. Dit gaat me in de volgende post niet meer overkomen.

15u42 Stuwmeer Chira

Stuwmeer Chira - Vanuit de routebeschrijving weet ik dat de afdaling nu verder gaat naar een twee stuwmeren. De zon brandt als maar meer, en de wind is volledig afwezig. Op die manier wordt het er niet makkelijker op... De zichten op de ruwe barranco's zijn schitterend, maar het besef dat ik daar ook door moet neemt een beetje van de schoonheid weg. In de afdaling moet ik ook naar het toilet. [Tweede nota aan mezelf: volgende maal ook toiletpapier meenemen.] Ik zet met achter een grote steen, maar toch passeert er net nu een achterop komende loper. Iemand die blijkbaar beter heeft ingedeeld, of beter tegen de hitte kan. Even verder halen we samen, net aan de bevoorrading de traagste van het Spaanse trio in. Aan de bewegingen (richting kuit) naar zijn supporters lijkt het erop dat hij hier uit de race stapt. Ik had me al verwacht aan dezelfde gejaagde hulp, maar hier is het veel gemoedelijker. Ik kan rustig mijn ding doen. Wel goed dat ze ook aangeven dat er ook ijsbollen zijn om in de waterzak te doen. Alleszins een extra verfrissing. Nog even de tube zonnecrème bovenhalen. En dan vertrekken we weer. Nog steeds maar 20 minuten achter op mijn snelste schema... dus eigenlijk 'op schema'.

16u50 Stuwmeer Soria

Stuwmeer Soria - Na de bevoorrading moeten we de dam over, en via een 'kleine' klim zet de afdaling zich verder naar de volgende stuwdam. Vanuit de verte ziet deze er veel groter/hoger uit, maar ook hier kan je zien dat er minder regen valt dan verwacht, want hij staat zo goed als droog. Er zweeft hier ook een helicopter in de lucht... als ik wat verder voorbij een paar verplegers loop, is dit niet voor een loper, maar voor een groepje wandelaars. In tegenstelling tot wat ik in mijn hoofd had gestoken, is er aan de stuwdam van Soria geen bevoorrading. Geen idee hoe ik daar bij kwam, maar gelukkig dat ik bij de vorige alles heb volgegoten. Na de dam klimt het pad via een asfaltweg. Dat zou loopbaar moeten zijn, maar de afgestraalde hitte zeggen me dat het ook hier beter is om rustig aan te doen. Er staat nog een klim van 7 km voor de boeg en bij dit weer is het uitgesloten dat ik me zou proberen forceren. 7 km klimmen (560 m) = twee uur, en dan nog een dikke 15 km dalen = drie uur. Ik zal niet finishen voor 21u30...

18u18 Salto del Perro

Salto del Perro - Na het asfalt is er een tijdsmeting en dan begint de klim pas echt, via een op het eerste zicht dorre, droge kloof. Maar de vegetatie en enkele palmbomen laten vermoeden dat hier toch wel iets van water blijft staan in de poelen. Verderop kom ik langs een zandweg uit die langs een 'levada' ligt. Het volgende bevoorradingspunt nadert. Ook hier word ik enthousiast verwelkomt, maar kan ik rustig mijn ding doen. Cola met ijs is er in de aanbieding. En zelfs koffie staat er op het menu, maar dat sla ik vriendelijk af. Hier verneem ik dat er nog een viertal lopers achter me zouden zijn. Dat is minder dan ik had verwacht. Zo heel dicht zit ik toch niet tegen de tijdslimiet. (Achteraf blijken het er een tiental te zijn). Maar bon, deze 4 wil ik dan wel achter mij houden. Op het infobord staat dat het nog 15 km is tot aan de finish, dus dat zou maar 12 km dalen zijn... dan knijp ik dat laatste half uur er misschien toch nog af? Op vijf minuten ben ik klaar... nog snel vier stukken chocolade binnen proppen en ik vat het laatste stijgende stuk aan naar Montaña de Tauro. Tijdens de klim hoor ik nog twee maal aanmoedigingen komen vanuit de bevoorrading. Op die manier kan ik wel inschatten hoe ver mijn achterliggers weg zijn. Dat zou ik zo willen houden tot aan de finish.

19u20 Montaña de Tauro

Montaña de Tauro - Op een cola en chocolade lijkt het laatste stukje van de klim nog vlot te gaan. Maar dat is misschien ook omdat de temperatuur ondertussen enkele graden daalt. Hoewel het aantal wegwijzersliertjes behoorlijk beperkt is (ik loop zelfs 200m terug om te kijken of ik niet verkeerd zit), kom ik zonder kleerscheuren op de top. Hier zitten twee verplegers. Ze lijken te onderhandelen met een loper om te zien of hij wel of niet verder kan. Ik wil nu nog zo ver mogelijk komen voor de zon helemaal weg is. De finish zal niet lukken, maar hoe meer ik bij zonlicht kan lopen, hoe vlotter het gaat. Het bovenste deel van de afdaling is onverwacht zeer vlak/licht dalend. Ik probeer er een stevig pas in te houden. Maar het pad is wel bezaaid, met stenen. Dus dubbel aandacht is zeker geboden. Even verder haal ik nog een stappende deelnemer in. Mijn moraal gaat omhoog, weer een plaats opgeschoven. Ik vraag hoe het gaat, een het antwoord is wel even verrassend: 'No good'. Het is een Italiaan en in zijn beste Frans vraagt hij om een volgende medic (die ik zou tegenkomen), zijn richting uit te sturen. Ik bevestig en loop door... Een kwartier later vermoed ik echter dat er geen artsen meer op de berg zitten. Dan moet hij wel lang wachten. Waarom belt hij niet naar het hoofdkwartier? Misschien was zijn GSM wel plat? Waarom zegt hij dat niet? Wat te doen? Terugkeren? Meer dan een kwartier terug omhoog? Wachten tot ik beneden ben? Uiteindelijk bel ik naar het hoofdkwartier en leg de situatie uit. Ze zullen hem proberen te contacteren...

20u20 Schemering

Schemering - De schemering valt. Ik haal mijn koplamp terug uit de rugzak. In de verte zie ik Puerte de Mogán wel liggen, maar dat is toch nog diep in de vallei... Ik vraag me net af wanneer het pad naar de vallei zal dalen, als ik over de rand heen een steile en rotsige afdaling moet aanvatten. In het licht van de koplamp stap ik vlot door van steen tot steen. Het donker lijkt me niet al te veel te vertragen. Volgens mijn gevoel ga ik hier nog steeds vlot vooruit. Ik slaag er zelfs in om nog een deelnemer in te halen. En ook kom ik twee verplegers tegen die naar boven gaan. De Italiaan zal dan toch geholpen worden. Ik laat de verplegers weten dat het nog zeker een viertal kilometer zal zijn voordat ze bij hem zijn.

21u42 Aankomst

Aankomst - Beneden aan de afdaling ben ik dan op het asfalt. Van hier is het nog 3 km (of 4?, of 5?) tot de finish. Er is nog een waterbevoorrading, maar die heb ik niet meer nodig. Op adrenaline loop ik het eerste stuk op het asfalt, maar mijn ademhaling laat me weten dat ik dit geen kilometers lang vol zal houden. Ok, dan maar in een stevig wandeltempo verder dalen. De finish ligt aan de pier, dus eenmaal onder de autostrade door, moet ook heel de boulevard afgelopen worden. Deze is met nadarhekken afgebakend. Hier en daar klinkt er applaus... Bij het opdraaien aan het strand, klinkt de speaker iets luider en wordt ik op applaus ontvangen door de mensen op de terrasjes (Het was al 45 minuten sinds de vorige finisher). Gran Canaria oversteken op minder dan 17u... dat verdient zeker een applaus... en een medaille...