|
Om 8u loopt de wekker weer af. En in tegenstelling tot wat
voorspeld werd, staat er vandaag weer een harde wind. Maar de
fietstocht blijft natuurlijk op het programma...
Kathy is nog zieker (keel zit toe), dus gaat Johan op zoek
naar de dokter. Het blijkt dat die maar 2 dagen in de week
aanwezig is. Kathy kan 's middags als eerste gaan! Ook Koen
volgt zich niet goed genoeg om te fietsen, en zal de tocht
(met gids) met een bus maken.
De acht anderen vertrekken met de wind in de rug. Een eerste
hindernis is een helling van 10% (asfalt), maar aan de
andere zijde wacht een wonderbaarlijk schouwspel van de
actieve bodem: dampende steenhoopjes, blubberende modderpoelen, ...
Daarna gaat het verder via een zandweg (8km) en een steile
klim naar Krafla. We passeren een geothermische energiecentrale
en kunnen dan de verse lava (1986) van deze vulkaan aanschouwen.
De nieuwe grond is zelfs niet volledig afgekoeld. Johan keert
dan terug, zodat hij op tijd terug is om mee met Kathy naar
de dokter te gaan. De anderen fietsen nog even verder naar
het Viti-kratermeer. Na een korte rustpauze vatten we de
terugtocht aan: het eerste stuk is nu tegen de wind in, en
er moet hard op de trappers worden geduwd. Eenmaal we op de
geasfalteerde weg zijn, waait de wind van opzij, maar het is
er daarom niet eenvoudiger op geworden. Je wordt nu bijna
(of helemaal) van de weg geblazen.
Om 2u zijn we terug, en vernemen we dat Kathy pas later naar
de dokter kan, omdat deze is weggeroepen. We diepen dan wat
brood op voor de lunch. En plots vragen we ons af waar Johan
eigenlijk is. Blijkt dat hij niet met Kathy is mee geweest,
en wij hebben hem niet gezien... Een uurtje later komt hij
binnen, blijkt dat hij een kortere weg had gevonden, maar
na 3km reeds een lekke band had, en dus te voet is moeten
komen. Maar hij kan dan toch nog meegaan met Kathy.
De dokter beslist dat het abces onder lokale verdoving moet
worden opgesneden in het ziekenhuis van Akureyri. Ze
waarschuwen het ziekenhuis en bekijken de busdiensten: 18u
vertrekken, 20u in Akureyri, 21u in ziekenhuis. De volgende
morgen nog eens op controle, en om 8u de bus terug, zodat
we om 10u verder kunnen. De maatschappij die ons neer het
startpunt brengt moet dan ook nog gewaarschuwd worden dat
we pas om 10u15 kunnen vertrekken!
We hebben dus een vrije namiddag, maar wegens de sterke
wind wordt er niet veel gedaan. De tunneltent waar
Arsène in sliep heeft het begeven onder de krachtige
rukwinden, en de tent wordt dan ook maar opgeruimd. Een
beetje rust kan geen kwaad. En we kunnen dan ook
langzaam aan het avondeten beginnen: spaghetti met een
heerlijke (zelf gemaakte) saus.
|
