|
Omdat we op een normaal uur opstaan, zijn de meeste andere kampeerders reeds verdwenen.
We kunnen dan ook rustig ontbijten in de shelter. Vandaag staat er een dagtocht op het
programma richting Snowbird Pass. We hebben echter vernomen van de ranger dat het laatste
stuk van het pad ondergesneeuwd is. We zullen dan wel zien hoe ver we geraken. Vorige
week lag er op de camping van Berg Lake 2 cm sneeuw. Een sneeuwman aan het begin van de
tocht is hier het bewijs van...
Frank zal met de rugzak de etensvoorraad voor vandaag meenemen. In het eerste vlakke stuk
krijgen we ook nog een hert 'met pluimstaart' in het vizier, maar het slaat op de vlucht
als we dichter bij komen. Het eerste stuk van de wandeling is vlak tot aan de voet van
Robson Glacier. Hier wordt er even gerust, en van het schitterende landschap genoten. De zon
heeft vandaag vrij spel, en het warme weer staat in een mooi contrast met de ijs- en
sneeuwpartijen die voor ons liggen. We zijn niet de enige wandelaars die even rusten op de
eindmorene.
Er is ook een Duits koppel, een Amerikaans duo (broer en zus) en een Indisch duo (fotograaf
met gids). Het makkelijke stuk van de tocht is echter voorbij. Vanaf nu klimmen we via de
zijmorene naar boven. De Amerikanen worden door Veerle naar het juiste pad gewezen. Zij keren
ook terug aan het met kettingen beveiligde stuk. Van hier heb je een zicht op de achterzijde
van Mount Robson. Even verder laten Katie en Frank ook weten dat ze terugkeren. Samen met
Veerle wandelen we nog door tot aan de sneeuwgrens. Vlak ervoor komen we nog een duo tegen.
Zij zijn reeds op de top geweest, en schatten dat het nog 1,5u wandelen is. Het laatste stuk
is vrij diepe sneeuw...
Ik wil doorgaan tot boven; Veerle besluit om te wachten, en kan rustig naar de spelende
marmotten kijken (zij huppelen over de verschillende sneeuwpartijen). Omdat we voor donker
terug willen zijn, wandel ik in een hoog tempo verder, en als de sneeuw dieper wordt is
dit op de ene plek al iets makkelijker dan op de andere. Ik arriveer samen met het Indische
duo op Snowbird Pass. Aan de andere zijde van de pas ligt een maagdelijk wit sneeuwtapijt
over de hellingen (en gletsjers) heen.
Met grote passen keer ik terug naar Veerle. Zij is in haar enthousiasme om de marmotten
er zelfs in geslaagd om haar fototoestel in de beek te laten vallen. Gelukkig was de
film net opgetrokken, nu hopen dat het fototoestel hier tegen kan...
Een dikke twee uur bergaf wandelen bij een ondergaande zon, en dan staan we ook beneden.
Katie en Frank hebben net hun maaltijd op zodat wij de kookpot kunnen gebruiken om onze
maaltijd op te warmen. Wegens het betere weer is het vuur in de shelter niet aangestoken.
Omdat het 's avonds toch vrij koud is, liggen we al vroeg in de warme slaapzak.
|
